W piękny sobotni poranek wywiozłem żonę na dworzec kolejowy, a sam wsiadłem na rower z zamiarem dojechania do Krakowa szlakiem wzdłuż Wisły…

 Do jej zerowego kilometra jadę wzdłuż „mojej” Brynicy, dalej Czarnej Przemszy i po przejechaniu nad Białą wzdłuż Przemszy mam już na liczniku 37 kilometrów. Zaczyna się prawdziwa ścieżka rowerowa, zatem drugie śniadanko i w drogę.                                                                        Pisze że sześćdziesiąt do Krakowa

Myślałem sobie że z tego miejsca po takiej ścieżce to w Krakowie zamelduję się w nie więcej niż cztery godziny. Jakże się pomyliłem 🙁 . Już po godzinie asfalt się skończył, a później było już tylko gorzej 🙁

                                                                           Widać zatorską Energylandię

Na wysokości Podłęża, muszę zjechać ze ścieżki, ponieważ jest remontowana. Jadę w las pod stromą górkę. Jest ciężko, a przy każdym spowolnieniu pojawiają się komary. Ciężko jest, ale wysiłek zostaje wynagrodzony ładnym widokiem i długim zjazdem w stronę Helmowego Jaru. Akurat w tym miejscu zauważam uchodzące powietrze z tylnego koła. Trzeba wymienić dętkę 🙁

                                                            Ładne miejsce, a ja mam tu robotę z kołem 🙁

Po naprawie ruszyłem dalej po wałach słabo wyjeżdżonych i porośniętych trawą dającą małą przyczepność i szybkość. Po sześciu godzinach i osiemdziesięciu pięciu kilometrach  mijam Czernichów a w nim dosyć nowe muzeum: „Stacja Muzeum Czernichów Główny” i Zespół Dworsko-Parkowy z Zespołem Szkół Rolniczych.

                                                                                                       Muzeum

                                                                                   Zespół Dworsko-Parkowy

Jeszcze kilka kilometrów jadę w pobliżu Wisły, po czym oddalam się nieco od rzeki, jadąc po terenach Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Na setnym kilometrze dzisiejszej wycieczki wpadam ponownie na szlak ścieżki rowerowej biegnącej przez Kraków wzdłuż lewego brzegu Wisły. Dojeżdżam nią do Rynku na którym robię sobie godzinny wypoczynkowo – krajoznawczy objazd. Na rynku mnóstwo ludzi, różne imprezy, a ja nie mam już czasu by dłużej tutaj pobyć, dzień coraz krótszy a za mną już 110 km. Kilkanaście zdjęć ciekawych miejsc i ruszam prawym brzegiem Wisły w stronę Tyńca.

                                                                                 Na krakowskim rynku

Na wysokości Stopnia Wodnego Kościuszko przejeżdżam po moście autostradowym na drugą stronę, by już o zmroku dojechać na zaplanowane na dzisiaj miejsce noclegowe. Tam gdzie już kilka razy przy okazji pływania Wisłą w tamtych okolicach. Dokładnie naprzeciw Opactwa Benedyktynów w Tyńcu. Mój dzisiejszy dystans to 127 kilometrów.

                                                                                           Mogę odpoczywać

Niedzielną, powrotną drogę obmyśliłem sobie tak, by prowadziła znanym mi już szlakiem. Tym którym kiedyś jechaliśmy przy okazji organizowanego Rajdu Rowerowego z Krakowa do Trzebini przez Puszczę Dulowską. Oczywiście trochę pobłądziłem, ale dzięki temu przejechałem się przez Rezerwat Przyrody Dolina Mnikowska a w nim Doliną Sanki. Krótka ładna trasa wzdłuż potoku Sanka, obok wysokich skał z umiejscowionymi na nich stacjami Drogi Krzyżowej i obrazem Matki Bożej Skalskiej. Ładnie tam.

                                                                                                               🙂

Ładne i ciche miejsce, dopóki nie słychać zawracających tutaj samolotów startujących na pobliskim lotnisku Balice.

                                                                                         Zawracając hałasują 🙁

Wracam na szlak do Trzebini i jadę sobie przez lasy Puszczy Dulowskiej do samej Trzebini.

                                                                                         Przez Puszczę Dulowską

Tutaj muszę obrać jakiś kierunek, by dotrzeć do domu. Jadę prowadzony nawigacją mapki z googli i tak po części asfaltem, po części polnymi ścieżkami, niestety zbyt często pod górę. Trochę odczuwam już trudy tego weekendu, ale do domu coraz bliżej 🙂

                                                                                  W drodze do Jaworzna

Wzdłuż Obszaru Chronionego Krajobrazu Dobra Wilkoszyn dojechałem do Jaworzna, a tam nowe eleganckie nawierzchnie rowerowych traktów, niestety na początku pod spore wzniesienie, wiem jednak że za nim będzie nagroda – spory zjazd 🙂

                                                                                                  W Jaworznie

                                                                                  Nagroda za ciężki podjazd 🙂

Pozostało przepedałować przez Sosnowiec, nad Bobrkiem spłyniętym w tym roku, przez Dańdówkę i Dębową Górę dojeżdżam do Stawików, czyli już prawie w domu. Za mną 82 kilometry czyli 210 w ten weekend :-).

                                                                     Na Stawikach rowerzyści i nie tylko.

Więcej fotek z tej wycieczki do zobaczenia tutaj.