Drugi dzień majówki rozpoczynamy krótką wizytą we Wrześni, po czym jedziemy nieco wyżej bym mógł poznać nową rzekę – Wrześnicę.
We Wrześni
Zaczynam w Noskowie. To dziesięć kilometrów powyżej Wrześni a nie jest młoda godzina, bo już 11,20. Pół godziny niezbyt uciążliwego wiosłowania, ale po trzcinach i mam pierwszy most
Taka rzeka
Powoli zbliżam się do zalewu Wrzesińskiego, ale pokonanie go nie będzie najłatwiejsze bo w pewnym miejscu przejazd zawalony jest „pływającymi wyspami”. Dostrzegam jednak łabędzia, który znika mi w tej ścianie zielonej i suchej roślinności, więc próbuję podążać jego śladem.
Męczące
Po pokonaniu przeszkody już na spokojnie pokonuję ostatnie dwa kilometry dzielące mnie od końca jeziora. Tam jaz i krótka przenoska.
Blisko do przenoski
Za jazem wpływam w odcinek miejski i jestem zawiedziony, bo o ile miasteczko ładne, a wzdłuż rzeki i wcześniej zalewu, ciągną się ścieżki rowerowe tak rzeka jest dosyć zaniedbana. Pokonuję dwa niskie jazy dopingowany przez trójkę młodocianych cyklistów i wpływam w odcinek mierzący może z kilometr, gdzie nad rzeką od brzegu do brzegu rozciągnięte są żarówki , które jak się domyślam w nocy oświetlają lustro rzeki.
Drugi z przeskoczonych jazików
Moi kibice 🙂
Za miastem rzeka zaczyna mocno kręcić, a na dodatek zarastać i to tak, że trzeba wyjść , a nie ma jak bo teren podmokły. Widać, że niedawno była większa woda, która powoli opada a brzegi jeszcze wolniej wysychają.
Tego typu zarośla mam do pokonania
Teren jest momentami mało dostępny stąd natrafiam na znalezisko, którego nigdy wcześniej nie widziałem. To…
Żurawie jaja 🙂
Obok na łąkach tańcują i klangują żurawie, pewnie rodzice tych jaj:-). Nieco dalej na rzece widzę młode żurawi pływające wokół mnie, nie udaje mi się ich sfotografować, a szkoda bo ze świadomością co widzę, takie pisklęta widziałem chyba pierwszy raz. Na osłodę doznań wizualnych po dwudziestu minutach na brzegu jelonek, którego udaje się „upolować” 🙂
Tak upolowany 🙂
Rzeka wciąż mocno meandruje i co jakiś czas zarasta zmuszając mnie do kombinowania. Jest za to nagroda. Wyławiam dosyć nową futbolówkę, wiem że nowa bo okolicznościowa na okoliczność nadchodzących futbolowych Mistrzostw Europy które już w przyszłym miesiącu ruszają w Niemczech.
Takie zarośla do pokonania 🙁
Prawie godzinę płynę trzy kilometry do Gozdowa Młyn gdzie już kilka godzin czeka na mnie cierpliwa żona. Ehh, ale mam dobrze.
Tutaj czeka
Chwilka rozmowy, pozbywam się futbolówki i umawiamy się na następnym moście. Do niego niespełna trzy kilometry. Niestety uciążliwości na wodzie, w tym przeciąganie po drzewach obok jakichś szkieletów !!! sprawia że płynę ponad godzinę 🙁
Wspaniale 🙁 🙁 🙁
Już prawie jestem w umówionym miejscu, do mostu niespełna sto metrów, a tu jazik. Wprawdzie otwarty, ale tak nisko że muszę obnieść. Tak blisko mostu, a teren nie pozwala do niego dojść. muszę spłynąć te ostatnie pięćdziesiąt metrów.
Ostatnia na dziś przenoska
Wychodzę tuż za zabytkowym mostem z figurą św. Nepomucena. Jest już po osiemnastej. Czuję ogólne zmęczenie wczorajszym ponad ośmiogodzinnym i dzisiejszym siedmiogodzinnym etapem stąd decyzja, że kończę na dziś. Za mną niespełna 26 kilometrów.
Tak wygląda mostek tuż przed końcem dzisiejszego etapu
Niestety okolice mostu nie nadają się do zamieszkania, dlatego odjeżdżamy kilka kilometrów nad Wartę gdzie spokój i cisza 🙂
Takie miejsce noclegowe na dziś.
Trzeci dzień majówki budzi nas , tak jak poprzednie , słoneczkiem i pogodą. Wracamy nad Wrześnicę i zaczynam płynięcie wreszcie o rozsądnej godzinie. O 9,30 . Most z rana prezentuje się lepiej niż późnym popołudniem 😉
Tak właśnie wygląda mostek z rana
Ruszyłem, a jeszcze nim żona zdążyła odjechać, już się przeciskałem przez zwalone drzewo. Udało się, ale kwadrans później zielony zawał był nie do przeciśnięcia.
Taka niespodzianka
Ehhh
Niespełna cztery kilometry w ponad godzinkę i mam most w Sokolnikach
Taki most
Rzeka momentami daje nadzieję na szybkie jej przepłynięcie, po czym bez ostrzeżenia pojawia się kolejny zawał przegradzający całą rzekę zmuszający mnie do wygrzebania z coraz ciaśniejszego 🙁 kajaczka co coraz bardziej mnie męczy…
(Za) Dużo takich przeszkód
Po godzinie dalej w zwalonym lesie 🙁
Męczę się już ponad 2,5 godziny a nie przepłynąłem jeszcze ośmiu kilometrów. Dobrze że nie próbowałem przebijać się wczoraj bo chyba brakło by mi sił w miejscu bez dojazdu i ratunku ;-). Na brzegach w Smarzewie gospodarstwa wchodzące wprost do rzeki, z przeróżnymi maszynami rolniczymi na brzegach. Dziwię się, że posiadacze takich maszyn, nie chcą wyjąć sobie z rzeki drzew których średnica przekracza w niektórych przypadkach nawet metr a długość nawet kilka metrów. Myślę, że z takiego drzewa można by jeszcze coś zbudować…
Kawał drzewa
O jakie…
Są gospodarstwa , które do rzeki wchodzą dosłownie i nie jest to wchodzenie godne naśladowania …
Właśnie tak
Cztery minuty (prawie) normalnego wiosłowania i znowu ogromne drzewo które trzeba obnieść 🙁
Ehhh
Na szczęście jeszcze tylko kwadrans i wpadam nareszcie w Wartę i tym samym przepływam w dwa dni kolejne nowe czterdzieści kilometrów nie znanego mi dotąd szlaku kajakowego. Takiego na jeden raz 🙂 Dzisiejsze piętnaście kilometrów zajmuje mi pięć godzin.
Jest Warta
Do spotkania z żoną jeszcze dziewięć kilometrów, ale po spokojnej Warcie to tylko godzinka i mam Pyzdry. Hurrra.
W Pyzdrach przed obiadkiem
Po spłynięciu Wrześnicy wygląda się tak 🙂
Sporo ludzi w miejscowym porcie, nigdy tylu nie widziałem przepływając tędy. No ale wolny, pogodny i ciepły dzień to nic dziwnego. Nawet nadrzeczny bar czynny. Zjemy tu obiad i w drogę nad kolejną rzeczkę i nocleg 🙂
Więcej zdjęć z tego spływu do zobaczenia tutaj.